แม้ว่าการวาดภาพจะเป็นศูนย์กลางของการปฏิบัติของอีฟ ไคลน์ แต่แนวทางของเขาในการวาดภาพนั้นแหวกแนวอย่างมาก และนักวิจารณ์บางคนมองว่าเขาเป็นศิลปินแนวนีโออาวองต์การ์ดที่มีกระบวนทัศน์ในช่วงหลังสงคราม ในตอนแรกเขาเริ่มมีชื่อเสียงจากภาพขาวดำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับภาพขาวดำที่ทำจากเฉดสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งในที่สุด Klein ก็จดสิทธิบัตร แต่เขายังสนใจในคอนเซ็ปชวลอาร์ตและ การแสดง อีกด้วย สำหรับมานุษยวิทยาเขาวาดภาพนักแสดงหญิงด้วยสีฟ้าและให้พวกเขาถูบนพื้นเพื่อสร้างรูปร่างที่มีรูปร่าง ในบางกรณี ไคลน์วาดภาพเสร็จจากการกระทำเหล่านี้ ในบางครั้งเขาก็แสดงผาดโผนต่อหน้าผู้ชมในแกลเลอรี่ที่แต่งกายอย่างประณีต และมักจะมีดนตรีเชมเบอร์คลอคลอไปด้วย ไคลน์กล่าวว่า "[นางแบบ] กลายเป็นพู่กันที่มีชีวิต...ตามทิศทางของฉัน ตัวเนื้อเองใช้สีลงบนพื้นผิวและแม่นยำสมบูรณ์แบบ" มีคนแนะนำว่ารูปภาพได้รับแรงบันดาลใจจากรอยที่ทิ้งไว้บนพื้นดินในฮิโรชิมาและนางาซากิหลังการระเบิดปรมาณูในปี 2488